Thuis bevallen, in alle rust, precies zoals Judith (31) had gehoopt—en dit keer wél zoals ze het zich had voorgesteld."In bad, met ontspanning, op mijn eigen tempo. Het warme water hielp me om de weeën beter op te vangen en echt naar mijn lichaam te luisteren. Wat een bijzondere ervaring!" In dit artikel deelt ze haar persoonlijke ervaring en neemt ze ons mee in haar bevallingsverhaal.
Het rommelt al dagen
Al weken rommelde het een beetje, maar op 24 april verloor ik voor het eerst wat roze slijm. Zou dit dan eindelijk het begin zijn? De nacht bleef rustig, maar gedurende de volgende dag verloor ik steeds meer slijm. En toen, op 26 april in de ochtend, verloor ik mijn slijmprop. Kort daarna begon een zeurend gevoel in mijn onderrug.
Ik had die middag een controle bij de verloskundige en besloot toch even te bellen, want fietsen zag ik niet zitten. Uiteindelijk ging ik toch en bracht mijn man me met de auto. Tijdens de controle legde ik uit wat ik voelde. Omdat ik het gevoel had dat het niet doorzet, stelde ik voor om gestript te worden – en dat gebeurde.
De eerste echte tekenen
Om 16:00 uur begon ik iets meer gerommel te voelen, maar ik wilde er nog niet te veel op hopen. Terwijl ik het avondeten klaarmaakte, zette ik mijn favoriete playlist op en danste ik al kokend door de keuken. Rond 18:30 uur had ik door dat de weeën sterker werden, maar ze waren nog goed te doen. Ik speelde zelfs nog even met mijn oudste, Vinn, en ondertussen puf ik soms een wee weg.
Een uur later, na het naar bed brengen van Vinn, kwamen de weeën steeds regelmatiger. Een warme douche gaf duidelijkheid: de weeën namen niet af. Mijn man had allang door dat het begonnen was. We pakten de timer erbij.
Dit is het moment
Om 21:50 uur arriveerden de verloskundigen en bleek ik al op 4 cm ontsluiting te zitten. Dit had ik nooit verwacht – bij mijn eerste bevalling deed ik hier een halve dag over! Mijn vliezen werden gebroken en al snel werden de weeën heftiger. Ik hing over de yogabal terwijl mijn man mijn onderrug masseerde bij elke wee. Ik besluit even naar het toilet te gaan—mijn vertrouwde 'safe spot'. In eerste instantie gewoon om te plassen, maar zodra ik zit, voelt het als de perfecte houding om de weeën op te vangen. Rustig, geconcentreerd, helemaal in mijn eigen bubbel. Even alleen, even helemaal bij mezelf—en dat voelt precies goed op dat moment. Tegen 23:30 uur voelde ik de behoefte om naar de woonkamer te lopen. Ik ving nog één wee op aan de eettafel voordat ik in het warme bevalbad stapte. Binnen tien minuten voelde ik persdrang. Na één keer zachtjes meedrukken wist ik: dit is het moment.
Zo puur, zo magisch
Om precies 00:00 uur, op Koningsdag, werd Noor geboren. Ik mocht haar zelf uit het water pakken en op mijn borst leggen. Dat moment… zo puur, zo magisch. En extra bijzonder, het was bijna een volledige hands-off bevalling. We vertrouwden volledig op de natuur en de signalen van mijn lichaam. Deze bevalling was snel, maar voelde zoveel fijner en beheersbaarder omdat ik echt naar mijn lichaam kon luisteren. Het warme water van het bevalbad gaf me direct ontspanning en verlichting bij de weeën, waardoor ik veel beter kon omgaan met de pijn en mezelf volledig kon overgeven aan het proces. De zachte ondersteuning van het water maakte het persen intuïtiever en hielp Noor rustig ter wereld te komen. Na een pittige zwangerschap had ik alleen maar kunnen dromen van zo’n bevalling – en nu werd die droom werkelijkheid.
Foto: @sannewithaarfotografie
