Wie in het centrum van Utrecht loopt, heeft een grote kans om Anton Hoogstraten (1962) tegen te komen. De Utrechter wandelt graag een rondje door de winkelstraten, mét zijn Topro Olympos rollator.
Hij snapt niet hoe het kan. En zijn huisarts ook niet. Sinds Anton in augustus vorig jaar zijn Topro Olympos ATR Slim rollator kocht, is hij niet meer door zijn benen gezakt. ‘Joost mag weten hoe het komt’, zegt hij. ‘Maar ik ben er blij mee. Ik heb etalagebenen (neuropathie), en die zijn diabetes gerelateerd.’
Het is januari 2023 als Antons benen het voor de eerste keer af laten weten. Zijn huisarts vertelt hem om meer te bewegen. Anton doet dat al: hij is zeker drie keer per week in het centrum van Utrecht te vinden. Ik laat het maar zo, denkt hij dus. In juli verandert alles. ‘Ik val en ik kneus mijn enkel. Althans, dat denk ik, want ik kan nog lopen. Twee weken later is mijn voet nog niet dik. Ik ga weer naar de huisarts, die me na een paar testen gelijk doorstuurt naar het ziekenhuis: het is toch gebroken.’
Na een rolstoel en een looprek krijgt Anton een rollator. Die mag hij vier weken lenen. Maar op de dag dat zijn gips eraf gaat, moet hij hem wel weer inleveren. Anton wil het hulpstuk niet missen, dus bezoekt hij zodra het kan de Medicura Zorgwinkel op de Beneluxlaan. ‘Mijn oog valt gelijk op de Topro Olympos. Ik zoek een solide rollator, mét een breed zitvlak om mijn boodschappen op te zetten. De Topro Olympos voldoet aan al mijn eisen. De andere zijn te smal of te fragiel. Ik betaal en ik kan hem meteen meenemen.’
Inmiddels heeft Anton al tientallen rondjes door Utrecht gemaakt. Want etalagebenen of niet: het houdt hem niet tegen naar buiten te gaan. ‘Ik woon in de binnenstad en ik houd ervan om mensen te kijken, en de winkelstand bij te houden. Maar het wil er nogal druk zijn. Als ik nu met mijn rollator een winkel binnenstap, dan helpen medewerkers me snel. En toen ik laatst wilde oversteken, stopte een buschauffeur voor me. Dankzij mijn rollator ga ik zekerder over straat.’
